آسید ابوالحسن اصفهانی از معروف ترین و معتبرترین مراجع تقلید شیعه بود که در نجف اقامت داشت. در آن ایام منبری معروفی در نجف بود که بیشترین مخاطب و مستمع را داشت. یک بار وسط منبر او، آسید ابوالحسن از پای منبرش بلند شد و به عنوان اعتراض مجلس را ترک کرد. به دلیل اهمیت سید در نجف و کوفه، هیچکس از او برای منبر دعوت نکرد. یکبار یکی از اطرافیان سید او را می بیند. او میگوید دیشب من و خانواده به دلیل فقر، شام نتوانستیم تهیه کنیم. جمعی واسطه میشوند تا سید او را بپذیرد. اطرافیان می پرسند مگر این منبری چه گفت که مستحق چنین عقوبتی بود؟ معلوم میشود آن آقای منبری بالای منبر جمعی از مردم شهر را به گناهکار بودن متهم کرده. منبری از سید میپرسد خدا وکیلی مگر آنها که من گفتم فاسق و فاجر نبودند؟ آیت الله در پاسخ میگوید پیش از شما خداوند از فسق آنان خبردار بوده ولی آیا تا به حال دیده اید خداوند درنا دست بگیرد و اعلام کند که فلان بنده ی من گناه کرده است؟ شما هم خوی خدایی پیدا کنید. فوری بالای منبر آبروی مردم را نبرید. این اهتمام به حرمت مردم بوده که باعث می شده سید ابوالحسن اصفهانی این قدر پیش مردم حرمت پیدا کند....

ما که نه دیدیم در دانشگاه هنر چه شد؟پس اینهمه تشنج واسه چیه؟خود ان خانم هم اعلام کرد به این شکل که میگن نیست.پس کی تشنج افریده.کی مهر نشریه ی بنده خدارو جعل کرد و از هرچی توهینه به مقدسات نگذشته.ولی خیلی ها راحت میگذرن و تازه میچسبوننش به گروهایی خاص منتقد .اگر ما قراره راحت بگذریم پس چرا از یک لیوان اب خوری کنار دست خاتمی کسی گذشت نکرد و گفتند جام شراب خوریه و تازه دورش همچین یه خط قرمزم کشیدند که هرکی ندونه....اگر دست خانم معلم را بوسه میزد چه میشد؟

نوشته شده توسط : علی

نظرات ديگران [ نظر]