این روزنامه در یادداشت خود نوشته: مدتها بود برای اخذ مجوز از یکی از اعضای تیم دولت جهت انجام مصاحبه تلاش می‌کردیم چرا که دولتمردان و حامیان محمود احمدی‌نژاد مرتب رسانه‌های منتقد را متهم می‌کردند یک طرفه به قاضی می‌روند و هر آنچه را که خود دوست دارند، می‌نویسند و بعد هم حاضر نیستند با یکی از مقامات دولتی مصاحبه‌ای ترتیب بدهند تا پاسخ شبهات و سؤالات مطروحه را بشنوند. البته ما که همیشه مشتاقیم هر مقام دولتی که درصدد توضیح و حتی توجیه عملکرد دولت به ویژه در بخش اقتصادی برآید، صفحاتی از روزنامه را در اختیارش بگذاریم تا ضمن اعلام مواضعش به سوالات اعتماد هم پاسخ دهد.

این مطلب می‌افزاید: در این راستا بسیار تلاش کرده‌ایم، از ارسال فکس به دفتر ریاست جمهوری گرفته تا دعوت رسمی و چندباره از آقای سعیدلو معاون اجرایی رئیس‌جمهور برای حضور در روزنامه. اما دریغ از یک پاسخ مثبت. البته ناامید نشدیم تا اینکه پس از حدود دوماه تماس تلفنی با آقای مسعود زریبافان، یکی از نزدیکان رئیس جمهور، صبح روز گذشته قرار مصاحبه را برای ساعت 30/15 دقیقه عصر دیروز گذاشتیم.

از اینجاست که روایت اعتماد از اصل ماجرا شروع می‌شود: با اشتیاق تمام تیم خبری روزنامه متشکل از دوخبرنگار و یک عکاس راس ساعت مقرر در مکان تعیین شده یعنی ساختمان پاستور حاضر شدیم. گو اینکه امکان مصاحبه رئیس‌جمهور با یک روزنامه داخلی را امری محال می‌دانستیم به همین دلیل مصاحبه با جناب زریبافان را غنیمتی می‌دانستیم که دوسال و نیم برای رسیدن به آن تلاش کرده بودیم. اما باز هم دریغ و افسوس که این قول عملی نشد. چرا که تیم حفاظتی نهاد ریاست جمهوری پس از حدود یک ساعت معطلی عملاً امکان ورودمان را به نهاد ریاست جمهوری فراهم نکردند. این درحالی بود که ابتدا قرار بود وسایل ما که عبارت بود از یک ضبط صوت و دوربین چک شود و سپس همراه یک مامور حفاظت به دفتر آقای زریبافان مراجعه کنیم. اما چون ممکن نشد بنا به توصیه آقای زریبافان وسایل خبری خود، همان ضبط صوت و دوربین را به اتاق وسایل ممنوعه دادیم و حاضر شدیم بدون ضبط صوت و دوربین به محل مصاحبه برویم بلکه بعداً وسایل به طریقی به دست ما برسد، اما ظاهراً این تلاش هم فایده‌ای نداشت چرا که پس از مدتی معطلی به ما گفته شد امکان ورود شما به ساختمان فراهم نیست و حتماً بایستی با اداره کل حراست هماهنگی شود.

اعتماد می‌افزاید: این در حالی بود که برخی ارباب رجوع دیگر به راحتی وارد ساختمان می‌شدند و مشکلی پیش نمی‌آمد. در نهایت تصمیم گرفتیم از خیر مصاحبه بگذریم و تلفنی گلایه خود را خدمت جناب زریبافان اعلام کنیم، اما ای کاش این کار را نمی‌کردیم چرا که پاسخی شنیدیم که چون آب سردی بر روی سرمان بود. آقای زریبافان به ما گفت چرا گفتید خبرنگارید؟ اگر غیر از این می‌گفتید، وارد ساختمان می شدید؟

این روزنامه در پایان می‌نویسد: توصیه یک مقام دولتی به خلاف واقع‌گویی و از آن مهمتر کتمان هویت خبرنگاری به عنوان شرط ورود به نهاد ریاست جمهوری آه از نهاد ما برآورد و جملگی گفتیم ای کاش دو سال و نیم تلاش نمی‌کردیم چرا که وقتی نسبت به خبرنگار چنین دیدی وجود دارد، چه حاجت به مصاحبه؟

نوشته شده توسط : علی

نظرات ديگران [ نظر]