محمد نوری زاد نویسنده و کارگردان طی مقاله ای دغدغه ها و نگرانی های خود را درباره برنامه های خبری ، مذهبی، حجاب و سختی های کار در سیما را تشریح کرد.
نوری زاد در این مقاله که رونوشت آن را در اختیار  خبرگزاری ها قرار گرفته، نوشته است: مهندس ضرغامی ، تا آنجا که نویسنده می شناسد و تجربه دارد ، حتی نقدهای تند را با رویی گشاده می پذیرد . من حقیقتاً خود را دوست و دوستدار ضرغامی می دانم . هرگز بنای تخریب او را و ندیدن زحمت های او را ندارم . نگران این هستم که ناگهان به خود آییم و فرصت ها را از کف رفته ببینیم . پیشاپیش از ضرغامی ، بخاطر صراحت قلم خود پوزش می خواهم و خدای متعال را در خیرخواهی این مطلب ، شاهد می گیرم .
وی در مورد کار در سیما یادآور شده است: کارکردن در تلویزیون ، هم در حوزه برنامه سازی ، و هم در جایگاه مدیریتی ، بسیار حساس تر و نافذ تر و فرساینده تر از سایر رسانه ها ست . چرا که جدا از برنامه های زنده ، تولید یک برنامه تلویزیونی ، به عبور از مراحلی نیازمند است که آمیزه ای از هنر و مدیریت و فن و ابزار و طرح و برنامه را می طلبد .
به گفته محمد نوری زاد، ضرغامی در بدو ورود به صدا و سیما ، چهار مرحله سخت پیش رو داشت : 1 - فراوانی کارکنان صدا و سیما 2 - مدیران متفرق 3 - اغتشاش در طرح و برنامه 4 - نوسان بودجه.
وی تاکید کرد: با خوشرویی متداولی که در ضرغامی بود و هست ، دستی به ترکیب ساختاری صدا و سیما نخورد. او اصلاً بنای این را نداشت که یک کارمندفلان شبکه و بهمان شهرستان ، حتی اگر بیکار و اضافی باشد ، از او رنجیده خاطر شود .
به گفته وی، ضرغامی سطح کیفی مدیریت حاکم بر صدا و سیما را پایین کشید . گاه افرادی را بر منصب هایی نشاند که با اطمینان می شود بر سوختن و هدر رفتن آن موقعیت رسانه ای تاکید ورزید .
محمد نوری زاد در خصوص مذهب در تلویزیون تاکید کرده است: مذهبی است که امکان ارتباط با سایر نحله های فکری را از خود سلب کرده و یک جانبه بر سر مخاطب بارانده می شود . مذهبی فرسوده و خسته و از رمق افتاده . در این مذهب ، از انعطاف ها و پیچش های ظریف فقهی و تطابق آن با ظرفیت های روز یا بهتر بگویم : نشاطی که ذاتی مذهب است ، خبری نیست . .. حال آنکه ، مذهب ، یک شاهراه است تا مردمان از آن بهره ببرند و به مقصد برسند.
وی افزود: آزار دهنده ترین جلوه مذهب ضرغامی ، آنجاست که قرار است مستقیماً یک گزارش ورزشی خارجی و بین المللی پخش شود . ضرغامی اگر می دانست حذف پی در پی صحنه ها ، چه خراشی به جان مردم می اندازد ، و همزمان اگر از وزن نفرت مردمان نیز خبر داشت ، چه بسا ترجیح می داد مثل بسیاری از موارد مشابه ، از خیر پخش مستقیم آن مسابقات صرفنظر کند و گلچین آن را با کمی تاخیر تحویل مردم دهد .
به گفته وی، ضرغامی در این سال های ریاست خود بر سازمان صدا و سیما ، اگر بیست درصد برای کیفیت برنامه ها و دکل های بالای کوه ها در سراسر کشور و جشنواره ها و مقتضیات کارکنان ، وقت و انرژی صرف کرده باشد ، هشتاد درصد دغدغه و حساسیتش را به مذهبی کردن همه شبکه ها و ریز و درشت این نگرانی محوری اختصاص داده است .

وی در مورد حجاب در صدا و سیما تاکید کرد: رسانه ای که افتخار می کند به " ملی " بودنش ، به مسله حجاب که می رسد ، کاملاً عمومیت خود را کنار می گذارد و به ناشیانه ترین وجه ممکن ، اتفاقاً حجاب را به زیر می کشد . ضرغامی یک سند ، بله فقط یک سند ندارد که با این همه اصرار بر پوشش بازیگران و حذف بدپوششی رهگذران یک گزارش خیابانی ، جمعیت حجاب دوستان از جایگاهی به جایگاهی بالاتر صعود کرده باشد . چرا ؟ پاسخش مشخص است : پذیرش حجاب ، یک پذیرش درونی است که با "رشد" حاصل می شود . حجاب یک یونیفورم تشکیلاتی یا پوشش متحدالشکل کارگران یک کارخانه نیست .
وی تاکید کرد: آراستگی صورت ظاهر جامعه می بایستی از ذات جامعه بجوشد ، و گرنه آشوبی از ظاهر سازی ها و تزویر ها و دورویی ها و تظاهر به مذهب در عرض و طول جامعه می پیچد و چارستون باورها و ذخایر روحی و روانی و فرهنگی و ایمانی جامعه را می جود، ضرغامی اما از همگان در این عرصه پیشی گرفت .
نوری زاد یادآور شده است: برجستگی و ذکاوت و هوشمندی یک مدیر فرهنگی در این نیست که کرکره های خاصی از جامعه را پایین بکشد و بسیاری را بالا نگاه دارد . بلکه هوشمندی در این است که با ارائه تصویری درست از جامعه ، مخاطبان این نظام را فزونی دهد . ی
محمد نوری زاد سپس به سانسور در تلویزیون پرداخته و می نویسد: منصفانه این که سانسور در یک رسانه و یک تلویزیون نمی تواند نباشد . بزرگترین رسانه های آزاد جهان نیز بنا به ضرورت اهل سانسور و ممیزی اند . اما این روند ، در تلویزیون ضرغامی ، از اندازه بیرون شده است .
وی می نویسد: این همه شبکه رادیویی و تلویزیونی را مگر می شود با درایت و درستی و هموشمندی اداره کرد ؟ پس باید با چند بخشنامه ، رگ حساسیت تمامی شبکه ها را بیرون کشید و همه را به خنثی گویی وا داشت . چرا که در بستر وسیع خنثی گویی و خنثی سازی ، احتمال خطا و آسیب و پرخاش مسئولان برتر ، به حداقل می رسد .
به گفته وی، ضرغامی از بین تمامی کشورهای تولید کننده آثار سینمایی ، فیلم های آمریکایی را بیش از همه پخش می کند . و اولین چیزی را که در این فیلم ها سانسور می کند ، پرچم آمریکا است . این حساسیت ، نشان از پرداختن به سطح پوک یک مناسبت سیاسی دارد . مثل این که ما غذای آمریکایی را بخریم و بخوریم و در جهت انکار همان غذا، بر چسب کارخانه اش را بکنیم و در سطح زباله اندازیم .
وی در این مقاله می نویسد: این همه موسیقی که با بشکن وکوبش دست و پا تولید نشده . اگر حرام است چرا پخش می شود ؟ می بینید که این سوال های سرگردان در سطح جامعه ما رواج دارد و همزمان مردم به کیاست ما می خندند . اما ضرغامی ، هرگز نخواست یک سلسله برنامه استدلالی بین یکصد جوان پرسشگر و یک مرجع فهیم و نترس ، بسازد و پخش کند و ریشه این پرسش های ویرانگر را بیرون بکشد و به دور اندازد .
نظر سنجی های تلویزیونی موضوع دیگری است که نوری زاد آن را مدنظر قرار داده و می نویسد: نظر سنجی های گاه به گاه ، دقیقاً همان چیزی است که در جامعه ما ، به نجات مسئولین ما آمده است . و ضرغامی نیز هرگز نتوانسته از اقبال مردمی در این نظر سنجی ها شگفت زده نشود. هدایت این نظر سنجی ها در این است که او هرگز به سراغ کارهای نکرده خویش نمی رود . و مثلاً از مردم نمی پرسد : ما چگونه باید باشیم ؟ و چه باید می کردیم که نکرده ایم ؟ و چه فرصت هایی را از دست داده ایم ؟ چه ظرافت ها و دقت ها و هوشمندی هایی که به کار نبسته ایم ؟ نسبت به سطح جهانی و رویارویی با جنبه های مختلف احقاق حق مردم ، در کجا قرار گرفته ایم ؟
وی در مقاله خود در مورد زیر پوست خبر سیما نوشته است: شاید زیر پوست غفلت های هریک از ما حادثه ای خانه کرده باشد ، اما برای مسئولین و یک نظام چشم به راه ، غفلت ها ، از اندازه که بیرون روند ، به فاجعه بدل می شوند . ..صدا و سیمای ما ، به هردلیل ، از کنار برخی از حادثه های بزرگ کشوری ، صورت برمی گرداند و سیاست شتر دیدی ندیدی اتخاذ می کند. این ندیدن حادثه ها ، و ندیدن عاملان آن ، بر خلاف نظر ضرغامی و دوستانش ، باعث خفه شدن و کمرنگ شدن آنها نمی شود .

نوشته شده توسط : علی

نظرات ديگران [ نظر]