باب ضیافت، یک باب دیگر است
چیزی که من می‌خواهم عرض کنم، راجع به یک فقره از خطبه‌ای است که رسول اکرم در ماه رمضان فرمودند. یک جمله از او این است که خداوند شما را مهمان کرده است، دعوت کرده است شما را به ضیافت، شماها در ماه مبارک مهمان خدا هستید، مهمان‌دار، خداست و مخلوق، مهمان او است. البته این ضیافت نسبت به اولیا کامل الهی به نحوی نیست که ما تخیل کنیم، یا دست ما به او برسد. ما باید حساب کنیم و ببینیم که این ضیافت چه بوده است و ما چقدر راه یافتیم به این ضیافت. در عین حالی که تمام عالم تحت رحمت الهی است و هرچه هست رحمت اوست و رحمت او به هر چیز واسع است، لکن باب ضیافت یک باب دیگر است، دعوت به ضیافت یک باب دیگری است.

این ضیافت همه‌اش ترک است
این ضیافت همه‌اش ترک است، ترک شهوات از قبیل خوردنی‌ها، نوشیدنی‌ها و جهات دیگر که شهوات انسان اقتضا می‌کند. خداوند دعوت کرده است ما را به این که شما باید وارد بشوید در این میهمان‌خانه و این ضیافت هم جز ترک، چیزی نیست؛ ترک هواها، ترک خودی‌ها، ترک منیت‌ها. اینها همه در این میهمان‌خانه است و ما باید حساب کنیم، ببینیم که آیا ما وارد شدیم در این میهمان‌خانه یا اصلا وارد نشدیم، راهمان دادند در این ضیافت‌خانه یا نه، استفاده کردیم از این ضیافت الهی یا نه. البته حساب امثال من با کرام‌الکاتبین است. اما من به شما آقایان و به هرکس که این کلمات می‌رسد و خصوصا طبقه جوان عرض می‌کنم که آیا درِ این مهمان‌خانه رفتید؟ استفاده کردید؟ از شهوات خصوصا شهوات معنوی چشم پوشیدید؟ یا اینکه مثل من هستید؟

جوان‌ها نزدیک‌ترند به ملکوت
جوان‌ها متوجه باشند که در جوانی می‌شود اصلاح کند انسان خودش را. هر مقدار که انسان سنش زیادتر می‌شود، اقبالش به دنیا بیشتر می‌شود. جوان‌ها نزدیک‌ترند به ملکوت. پیرها هر چه می‌گذرد، هر چه بر عمرشان می‌گذرد، هی اضافه می‌شود یک چیزهایی که آنها را از خدا دور می‌کند. شماها در این فکر باشید که اگر از این ضیافت درست بیرون آمدید، آن وقت عید دارید. عید مال کسی است که در این ضیافت راه یافته باشد، استفاده کرده باشد از این ضیافت.

ترک شهوات باطنی
همان‌طور که شهوات ظاهری را باید ترک بکند، از شهوات باطنی که بزرگترین سد راه است برای انسان، باید از اینها جلوگیری کند. تمام مفاسدی که در عالم حاصل می‌شود برای این است که در این ضیافت وارد نشده‌اند یا اگر وارد شده‌اند درست استفاده نکرده‌اند. خطاب به همه مردم است، دعوت شدید به ضیافت الله، همه مهمان خدا هستید و مهمانی به ترک است. اگر ذره‌ای هوای نفس در انسان باشد، این به مهمانی وارد نشده است یا اگر وارد شده است استفاده نکرده است.

وارد نشدن به ضیافت الهی = جنگ و جدال‌های امروزی
تمام این جار و جنجال‌هائی که می‌بینید برای این است که استفاده از این ضیافت نکرده‌اند، در این مهمانی وارد نشده‌اند دعوت خدا را قبول نکرده‌اند. کوشش کنید که این دعوت را لبیک بگویید، راه به شما بدهند در اینجا، و اگر چنانچه راه یافتید مسائل حل است. اینکه مسائل ما حل نمی‌شود، برای اینکه در ضیافت خدا وارد نشده‌ایم. در ماه رمضان اصلا وارد نشده‌ایم. یک ترک اکل و شربی کرده‌ایم، لکن آنکه باید بشود نشده است. اگر هواهای نفسانی بگذارد، انسان به حسب فطرت الهی است، فطرت، فطرت‌الله است، همه هم توجه دارند به او، لکن این توجه به دنیا که توجه ثانوی است و اعوجاجی است، این جلوگیری می‌کند از آن مسائلی که باید باشد. اگر می‌بینید در دنیا جنگ و جدال است و در بین شما هم ـ خدای نخواسته ـ نمونه‌اش هست، بدانید که در این ضیافت وارد نشده‌اید، ماه رمضان را ادراک نکرده‌اید. اقبال کرده است به شما ماه رمضان: اقبل علیکم شهرالله، اما شما او را ردش کردید، پس زدید.

نوشته شده توسط : علی

نظرات ديگران [ نظر]