مسئله جالبی را که هفته گذشته و در مسافرت با اتوبوس به شهر تبریز با آن روبه‌رو شدم، برای شما عزیزان بیان می‌کنم تا شاید با بازگو کردن این مطلب، مسئولان ستاد اقامه نماز که با تبلغات بسیار فراوان و برگزار کردن سمینارهای پرهزینه، سعی در نهادینه کردن فرهنگ نماز و نمازخوانی دارند، کمی هم به فکر اقامه نماز مسافران در راه باشند.

تا جایی که به یاد دارم، نزدیک به پانزده سال بود که با خانواده و آن هم به وسیله اتوبوس سفر نکرده بودم، اما به خاطر کاری فوری و دست نیافتن به وسایل نقلیه عمومی، مجبور به مسافرت با اتوبوس شدم. حال بماند که در طی مسافت که در داخل اتوبوس بودیم، راننده برای این‌که خواب نرود، از چه موسیقی های مبتذلی که استفاده نکرد.
خلاصه حوالی اذان صبح به ایشان گفتم برای نماز صبح و پیش از قضا شدن آن، در جایی توقف کند که در همین زمان، کمک‌راننده با خوشرویی پذیرفت، ولی گفت که به علت نبودن مکان یا نمازخانه در اتوبان زنجان ـ تبریز در یک پارکینگ بین راهی توقف می‌کینم تا نماز صبح را بخوانیم.

سرانجام اتوبوس ایستاد، اما در جایی که نه آب بود و نه آبادانی و نه بانگ مسلمانی!
با مقدار کمی که آب داشتیم وضو گرفتیم و برای نخستین بار به چهار جهت نماز خواندیم، البته باز خدا پدر راننده را بیامرزد که اجازه چنین کاری را به ما داد و دست‌کم شاهد غرغرهای او برای عجله کردن در نماز نبودیم.

پس از این جریان بود که به همسرم گفتم واقعا چشمان مسئولان ستاد اقامه نماز روشن! که در ادارات و اماکن شهری، نمازخانه‌هایی با هزینه‌های گزاف آنچنانی بر پا کرده، اما همیشه هنگام نماز آنجا خالی است، در حالی که اتوبان بین‌المللی و ترانزیت زنجان ـ تبریز حتی یک نمازخانه کوچک هم ندارد.

نوشته شده توسط : علی

نظرات ديگران [ نظر]