الیاس حضرتی در حال حاضر کاندیدای انتخابات هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تهران است.
وی هم‌اکنون مدیر مسئول روزنامه اعتماد است و حضور در چهار دوره مجلس شورای اسلامی از حوزه‌های انتخابیه رشت و تهران را در کارنامه خود دارد.
وی مدتی نیز درسپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان فرمانده لشکر قدس گیلان خدمت کرده است.
الیاس حضرتی در حال حاضر عضو شورای مرکزی حزب اعتمادملی و کاندیدای این حزب در تهران است و در لیست ستاد ائتلاف اصلاح‌طلبان نیز حضور دارد. مصاحبه زیر با ایشان  در محل خبرگزاری آفتاب انجام شده است.
ضمن تشکر از حضور شما  با توجه به اینکه شما هم‌اکنون مدیر یک رسانه هستید، چه ضرورتهایی را احساس کردید تا در انتخابات مجلس هشتم کاندیدا شوید؟
بحثی در جریان انقلاب پیش آمده که ابتدا باید آنرا باز کنیم و از داخل انقلاب یک اهدافی بیرون می‌آید برای کسانی که دلسوز انقلابند.
بحثی در انقلاب‌های  جهان وجود دارد که آیا تداوم انقلاب برای همه انقلابیون با اقدام انقلابی میسر است یا با تثبیت و اقدام اصلاحی، عقلایی.

انقلاب در مسیر خود دولت‌های جنگ، سازندگی،‌اصلاحات را در دوره‌‌های مختلف پشت سرگذاشته و این دولت باید کامل‌کننده این سه نوع دولت می‌شد و درعرصه توسعه سیاسی، توسعه اقتصادی و فرهنگی، همه را به شکلی همه‌جانبه و متوازن برنامه می‌داد، در حالی که همه چیز عوض شده و تمامی نیروها کنار رفته‌اند و این شامل حتی نیروهای راست و مدیران پخته آنها هم می‌شود.

ما می‌گوییم یک سند چشم‌انداز 20 ساله‌ای وجود دارد که با روال برنامه‌های پنج‌ساله قرار است در مسیر خود حرکت کند وبه آن اهداف سند چشم‌انداز برسد و این مملکت‌داری نمی‌شود که بگویید من سند چشم‌انداز را قبول ندارم.  

معضل اساسی این شده که کشور در اوضاع نابسامانی گرفتار شده است و مجلس ضعیف شده و دولت بی‌تجربه هر روز سیاستی را اعمال می‌کند و بعد آنرا عوض می‌کند،  روزی رویه بودجه‌نویسی عوض می‌شود، در صحنه بین‌الملل ما هر روز با چالشی مواجه می‌شویم و کشوری که با پیشنهاد گفتگوی تمدن‌های رئیس‌جمهورش، سازمان ملل آنرا تصویب می‌کند، اکنون شورای امنیت سه قطعنامه برایش تصویب کرده و دچار بسیاری از مشکلات شده‌است .
سناریوهای مختلفی که دولت در نظام بین‌الملل پیاده می‌کند تا جایی پیش می رود که علیه ما قطعنامه صادر می‌شود و نتیجه آن همه سناریو و برنامه این می‌شود که کشوری مثل لیبی برای ما در شورای امنیت رای منفی یا ممتنع بدهد.
لذا وضعیت کنونی کشور و مسیری که در آن قرار گرفته‌است باعث شده که ما مجبور شویم برای تداوم اصلاحات در میدان باشیم و برای همین اصلی‌ترین روش ما مبارزه پارلمانی است و از راه مجلس می‌خواهیم برنامه‌هایمان را شروع کنیم.
بعد از انقلاب سال 1357 فضای کلی جامعه ما فضای اقدام انقلابی بود که تعدادی از افراد که در دولت بازرگان بودند و پیشنهاد اقدامات تثبیتی یا اصلاحی می‌دادند، توسط ملت و اقتضای ابتدای انقلاب پس‌زده شدند چون در شرایط آن زمان حرف مناسبی به نظر نمی‌رسید.
صاحبنظران بر این اعتقادند که در سال‌های اولیه انقلاب ضرورت دارد اقدامات انقلابی انجام شود چون به‌هرحال انقلاب وارث نهادهای قبل از انقلاب است که باید با اقدامات انقلابی اصلاح شوند و معمولاً 10 سال ابتدای هر انقلاب فرصتی برای تثبیت نهادها و تولید وقوانین جدید است.
عقلا بر این نظریه‌اند که یک انقلاب بعد از طی مراحلی در 30 سال، نیاز به اقدام انقلابی ندارد چون مخرب انقلاب است و  حالا که در جریان تجارب انقلاب، هم قوانین تثبیت شده‌اند و هم مدیران پخته‌تر شده‌اند، کدام مدیر را عوض کند و کدام قانون را باید زیر پا بگذارد. حالا که درخت انقلاب تنومندتر شده و روز بهره‌دهی آن است نباید شاخه‌های آنرا از بیخ ببریم و این اصلاً معنا و مفهوم ندارد.
در دو سال گذشته با شعار اقدام انقلابی- که در نظر ما هیچ کدام از اقدامات دولت انقلابی نیست- بسیاری از  اوضاع به هم ریخته شده و شاهد بی‌نظمی‌های زیادی در کلیه عرصه‌ها هستیم و مقام معظم رهبری در جلسه‌ای گفتند «بی‌نظمی‌های اول انقلاب نباید تکرار شود».
قرار بر این نیست که ما بعد از سی سال همان رویه‌های گذشته را تکرار کنیم. 
ما با شعار اصلاح‌طلبی معتقدیم که تداوم انقلاب و حفاظت از آرمان‌های انقلاب یک اصل است و برای حفظ ونشاط آن اهداف و روزآمد کردن آن آرمانها، تداوم اصلاحات می‌تواند موثر باشد.
تداوم انقلاب با تداوم اصلاحات میسر است این کارهایی که دولت می‌کند که اقدام انقلابی نیست بلکه آنارشیسم است.

نوشته شده توسط : علی

نظرات ديگران [ نظر]