جلوگیری از بازگشت استبداد به کشور، یکی از محورهای سخنان رهبر انقلاب در سفر به استان یزد بود که فرمودند: «همواره باید مراقب خطر بازگشت استبداد و سلطه بیگانگان بود و شاید ده‌ها سال دیگر ملت ایران باید مراقبت کند تا جریان مردم‌سالار دینی که هم ضد استبداد و هم ضد سلطه است، به یک فرهنگ عمیق و ماندگار در میان مردم تبدیل شود».
این مطلب با توجه به سال‌های متمادی حاکمیت استبداد پیش از انقلاب اسلامی در کشور، هشدار بجایی است که همه باید متوجه آن باشیم. استبداد در حکومت به دو شکل «ساختاری» و «رفتاری» می‌تواند به وجود آید، البته وجود هم‌زمان این هر دو هم شکل استبداد متصور است و اتفاقا در گذشته در کشور ما هر دو شکل آن وجود داشته است.
استبداد ساختاری به نوع حکومت بستگی دارد، بدین معنی که حاکمیت و مراکز قدرت در کشور، بدون این‌که مردم در آن نقشی داشته باشند، به دست افرادی سپرده می‌شود و در همان مسیر هم ادامه می‌یابد. نمونه این نوع حکومت‌ها، حکومت‌های سلطنتی و پادشاهی و دیکتاتوری است...
اما استبداد رفتاری، بستگی به نوع رفتار حاکمانی دارد که هرچند در ساختاری مردم‌سالار اداره امور را در کشور به دست می‌گیرند، ولی با عدم تمکین به قانون و مراکز قانونگذار عمل می‌کنند و قانون‌شکنی در تصمیم‌گیری آنها منجر به استبداد می‌شود...
به یاد داریم بنی‌صدر به عنوان رئیس قوه مجریه رسما اعلام می‌کرد، باید مجلس (قوه مقننه که قوه‌ای ناظر بر قوه مجریه است) با رئیس‌جمهور هماهنگ باشد و زمانی که مجلس اول با ترکیبی غیردلخواه برای بنی‌صدر شکل گرفت، بنی‌صدر بنای تضعیف و درگیری با آن مجلس را گذاشت تا سرانجام به ناتمام ماندن دوران ریاست‌جمهوری اول و سقوط وی پایان یافت...
از نظر رفتاری بیشترین خطر، می‌تواند از ناحیه قوه مجریه باشند، دخالت یا اعمال نفوذ دولت در انتخابات، کاهش میزان سلامت انتخابات یا هدف‌گیری تشکیل مجلس تابع دولت، راهیابی وکیل‌الدوله‌ها به مجلس به جای وکلای مردم و عدم تمکین دولتمردان نسبت به قانون و افزایش قانون‌شکنی توسط مسئولان اجرایی از مصادیق احتمالی این خطرات است که تعدادی از آنها در دولت‌ها، دیده شده است تا جایی که رئیس‌جمهور به تازگی به صورت رسمی و مکتوب، مخالفت دولت را با قانون مصوب مجلس اعلام می‌کند...

نوشته شده توسط : علی

نظرات ديگران [ نظر]