سومین سالگرد 16آذر در طول دوران ریاست جمهوری محمود احمدینژاد را به جرات میتوان پر هیاهوترین روز دانشجوی چند سال اخیر کشور دانست، اما نکته قابل توجه در این میان حضور نداشتن شخص رییس جمهوری در تمامی این ماجراها بود، احمدینژاد روز دانشجوی امسال به دانشگاه نرفت.
پس از آنکه رییسجمهور در طول یک سال سه بار در دانشگاهها مختلف شهر تهران حاضر شد، بسیاری تصور میکردند که در سالگرد 16آذر امسال نیز بار دیگر شاهد حضور احمدینژاد در دانشگاه خواهیم بود. انتظاری که با گذشت بیش از یک هفته به یاس بدل شد.
پیشینه یک حضور ناکام! بیشک سخن گفتن در جمع دانشجویان برای هر رییسجمهوری یک فرصت ویژه به حساب میآید، اما در مورد احمدینژاد شاید دلایل دیگری نیز این علاقه را تشدید میکردند.
16آذر سال 83، سید محمد خاتمی در آخرین حضور خود در سالگرد 16آذر در دانشگاه تهران مورد بیمهری بخشی از دانشجویان قرار گرفت. دو سال پس از آن واقعه، رییس جمهور کشور فردی بود که بسیاری بزرگترین پایگاه مخالفین وی را دانشگاه میدانستند؛ حضور احمدینژاد در دانشگاه میتوانست زدن دو هدف با یک تیر باشد، برطرف ساختن تصویر دانشگاه مخالف با رییسجمهوری و البته ایجاد یک فرصت مقایسه میان محبوبیت وی و رییسجمهوری پیشین.
احمدینژاد در سالگرد 16آذر سال 85 هرچند با چهار روز تاخیر ولی سرانجام قدم به دانشگاه امیرکبیر نهاد. علیرغم این نکته که بسیاری از دانشجویان مدعی هستند سالن سخنرانی رییسجمهور از ساعتها پیش از ورود وی با تعدادی از دانشجویان نزدیک به بسیج این دانشگاه و حتی دانشگاه امام صادق پر شده بود، اما باز هم نتیجه نهایی حضور رییسجمهوری چندان خوشایند نبود. خبر به آتش کشیده شدن تصویر محمود احمدینژاد و همچنین سر داده شدن شعارهای تندی علیه وی بسیار زود بر روی تلکس خبرگزاریها قرار گرفت تا روز دانشجو را برای رییسجمهوری به یک خاطره تلخ بدل کند.
چند ماه پس از این حادثه و به دنبال ماجراهای سفر احمدینژاد به آمریکا و شرکت در دانشگاه کلمبیا، رییس جمهوری مجددا تصمیم گرفت به دانشگاه برود تا بلکه استقبال اهالی یک دانشگاه وطنی پاسخی باشد به اعتراضات دانشگاه آمریکایی، این بار سالن کوچک دانشگاه تهران کاملا پر بود از مسئولین و علاقمندان به رییس جمهور که برای اعطای مدال شجاعت به وی جمع شده بودند، اما در پشت درهای سالن سخنرانی رییسجمهور تجمع دانشجویان بار دیگر میرفت تا خاطره دانشگاه امیر کبیر را زنده کند. این بار نیز تصاویر تجمع گسترده و اعتراضآمیز دانشجویان به سرعت به رسانهها و حتی مطبوعات کشیده شد.
در نهایت و در سومین حضور رییسجمهور در دانشگاه، درست در روزی که شایعه تعطیل دانشگاه علم و صنعت در میان دانشجویان پیچیده بود و به دنبال این خبر دانشجویان نیز به دانشگاه نیامده بودند، به ناگاه رییس جمهوری در یک سالن پر از دانشجو در دانشگاه محل تحصیل خود وارد شد تا طعم اولین حضور بیدغدغه در دانشگاه را بچشد.
سومین 16آذر دولت نهم پس از 16آذر سال 84 که به علت آلوگی هوا (!) دولت دانشگاهها را تعطیل کرد و به دنبال اتفاقات 20آذر سال 85، بسیاری چشمانتظار اقدامات احمدینژاد در سومین سالگرد 16آذر دولتش بودند.
سالگردی که از همان آغاز بسیار جنجالی برگزار شد. اولین تجمع را دانشجویان موسوم به چپ در روز 13آذرماه در دانشگاه تهران برگزار کردند که پیامد آن بیانیه وزارت اطلاعات مبنی بر بازداشت نزدیک به 30 تن از دانشجویان این طیف بود.
پنج روز بعد نوبت به طیف علامه دفتر تحکیم وحدت رسید تا به مانند هر سال با دعوت از تمامی دانشجویان سالگرد روز دانشجو را با یک تجمع برگزار کند. مراسم امسال دفتر تحکیم به مانند سال گذشته در دانشگاه تهران برگزار شد، با این تفاوت که جمعیت حاضر نسبت به سال گذشته چندین برابر شده بود. این افزایش جمعیت تا حدی بود که حتی صدا سیما نیز ناگزیر از پوشش خبری آن شد و عکسها و اخبار تجمع دانشجویان معترض به دولت در تمامی خبرگزاریها منتشر شد.
دو روز پس از تجمع دانشجویان دفتر تحکیم که در شعارهایشان احمدینژاد را عامل تبعیض و فساد در کشور خوانده بودند، دانشگاه تهران پس از سه سال بار دیگر میزبان سید محمد خاتمی شد، تا استقبال چند هزار نفری و غیر قابلپیشبینی دانشجویان، خاطره کدورتها سه سال پیش را از اذهان بیرون کند. استقبال از رییسجمهوری پیشین ایران پیام بسیار مهمی به همراه داشت.
چرا احمدینژاد به دانشگاه نیامد؟به نظر میرسد هیچ کس پاسخ دقیق این پرسش را نمیداند. از محمدعلی ابطحی، چهره نزدیک به سید محمد خاتمی گرفته تا هاجر تحریری، نماینده مجلس هفتم و عضو فراکسیون اصولگرایان هیچ یک حاضر به سخن گفتن در این زمینه نیستند؛ گویا همه به حقیقتی ناگفتنی اشاره دارند.
تنها «غلامحسین امیری»، قائم مقام جامعه اسلامی مهندسین است که به صورت ضمنی به مسئله اصلی اشاره میکند و در مورد تحرکات دانشجویان در دو حضور قبلی رییسجمهور در دانشگاه میگوید: «به هر صورت اگر این حرکتها اتفاق نمیافتاد خیلی بهتر بود. در یک محیط سالم و آرام بهتر میتوان بحث و گفت و گو کرد. در محیط درگیری نمیتوان نتیجهای گرفت. برخوردهای فیزیکی با شانیت دانشجو همخوانی ندارد».
اما امیری هم از این پیشتر نمیرود و پس از تکرار چند باره این مسئله که این پرسش را باید از شخص رییسجمهوری پرسید به این نکته اشاره میکند که «آقای احمدی در برخی موارد با هیچ کس مشورت نمیکند و خود به شخصه تصمیم میگیرد».
نوشته شده توسط :
علی
نظرات ديگران [ نظر]