هواپیمایی که این روزها زمزمه بازنشستگی آن به گوش میرسد، بوئینگ چهار موتوره 376-707 است که در تاریخ سوم می 1978 با شماره ثبت EP-HIM به دولت وقت ایران تحویل داده شد و اکنون با شماره ثبت 1001 در اختیار نیروی هوایی است و با همین مشخصات در پروازهای بینالمللی به ثبت میرسد.
به گفته مهندس شکراله شهرامی از مجتمع عالی آموزشی و پژوهشی غرب، هواپیمای 707 یکی از بهترین محصولات شرکت آمریکایی بوئینگ محسوب میشود و تا سال 1978 بیش از هزار فروند از آن تولید شده است.
قابلیتهای بالای این هواپیما باعث شد تا در فعالیتهایی چون مسافربری تجاری، نظامی، سوخت رسانی، تحقیقات هوا فضا و هواشناسی و کاربردهای خاصی چون طرح موسوم به آواکس (AWACS) به طور گسترده و با کمترین حادثه مورد استفاده قرار گیرد به گونهای که امروزه بیش از 60 فروند از آن همچنان در چندین کشور جهان از جمله دولت و نیروی هوایی کشورهای اروپایی و عضو ناتو در حال پرواز است.
اینکه گفته میشود، پرواز مسئولان دولت با این هواپیمای قدیمی، با خطراتی همراه است موضوع قابل بحثی است و بیشتر به جنبههای فنی، مجموع ساعات پرواز و تعمیر و نگهداری آن ارتباط دارد. اما موضوع دیگری که عمدتاً در سوانح هوایی رد پای آن دیده میشود و خطر پرواز با این هواپیما را مضاعف میکند، نحوه بهرهبرداری و پرواز با آن است که عکسهای گرفته شده از این هواپیما در فرودگاههای ژنو و بوداپست که در عرف هوانوردی به «فرود پرخطر» موسوم است، به خوبی گویای این مسئله است.
عکس اول، فرود عجیب و نادر این هواپیما را در تاریخ 10 مارس 2005 در فرودگاه بوداپست مجارستان نشان میدهد. همانگونه که دیده میشود هواپیما بر روی یکی از ارابههای اصلی فرود آمده و میتوانست منجر به شکستگی اهرمها، تخلیه هیدرولیک و نهایتاً برخورد بال با سطح باند و بروز حادثه شود.
عکس بعدی برخورد سنگین ارابههای فرود با سطح باند و دود ناشی از سوختن چرخها را نشان میدهد که در تاریخ 7 اکتبر 2007 در فرودگاه ژنو سوئیس عکسبرداری شده است. در این نوع فرود که به فرود سنگین (Hard landing) موسوم است، احتمال ترکیدن چرخها و انحراف و برخورد هواپیما با سطح باند بسیار زیاد است و در موارد متعددی به عنوان عامل اصلی سانحه شناخته شده است.
البته توضیح خلبان و مسئولان این پروازها میتواند شبهات احتمالی را برطرف کند، اما در هر حال امیدواریم در رعایت نکات ایمنی و تخصصی پرواز این هواپیما سختگیریهای بیشتری اعمال شود تا موجب پشیمانی و تأسف نگردد.
نوشته شده توسط :
علی
نظرات ديگران [ نظر]