حضور آقای احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا و حواشی آن با واکنش های متفاوت چهره های دوم خردادی روبرو شده است.
طی روزهای گذشته برخی گروه ها و چهره های دوم خردادی با سکوت از کنار این خبر گذشته اند. آقای خاتمی توهین رییس دانشگاه کلمبیا را تقبیح کرده است و محسن آرمین نیز از احمدی نژاد بخاطر ترک نکردن جلسه دانشگاه کلمبیا انتقاد کرده است.
در این میان، اظهار نظرهای متفاوت آقایان سید عطاالله مهاجرانی و سید محمد علی ابطحی در وبگاهشان درباره این ماجرا به لحاظ قوت قلم هر دو، خواندنی هستند:

اخلاق و سیاست

سیدعطاءالله مهاجرانی
سخنان رییس دانشگاه کلمبیا پیش از سخنرانی اقای احمدی نژاد انصافا حیرت انگیز بود.با مهمان که کسی اینگونه سخن نمی گوید.البته ایشان در 19 سپتامبر بیانیه ای منتشر کرده بود، در آن بیانیه هم به مسایل مختلفی اشاره کرده است.از جمله به بیانیه سیپا( دانشکده روابط بین الملل دانشگاه کلمبیا) که با پیگیری و پیشنهاد دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل ، از رییس جمهور ایران دعوت کرده است.علاوه بر آن آقای رییس دانشگاه که یک وکیل سرشناس و یک مدیر پرسابقه است-. پیش از ریاست بر دانشگاه کلمبیا سال ها رییس دانشگاه میشیگان بود- به پنج موضوع اصلی اشاره می کند می گوید این موضوع ها را با صراحت تمام با رییس جمهور ایران در میان می گذارد.اما!" دیکتاتور ستمگر کوتوله" دیگر بحث و موضوع بحث نیست.فحاشی ست..تیتر برای روزنامه هاست. چنان که همین تعبیر را امروز-سه شنیه- روزنامه هاارتص اسراییل تیتر کرده است.اما یک تحلیل خواندنی هم هاارتص در همان شماره دارد.مطلب با عنوان تحلیل منتشر شده است.نوشته: در ماجرای سخنرانی احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا بازنده اصلی اسراییل بود.
تحلیل هاآرتص خواندنی ست.نکته مهمش این است.که بخش عمده ای از مردم آمریکا در جریان مسایل جهانی نیستند.این سخنرانی به آنها تفهیم می کند که ایران با اسراییل مشکل دارد، نه با آمریکا و مردم آمریکا.
به گمانم رقابت های سیاسی در داخل و نقد ونظر هایی که به جای خود درست و به هنگام است، نباید موجب شود که در داوری منصف نباشیم.این سخنرانی رییس جمهور و ایران را در موضع مظلومیت و حقانیت قرار داد.
فضای سخنرانی و شیوه تزیین سالن و تریبون و دیوار پیش رو را دیدید؟ مثل مجلس عزا بود.حتی لوحه نام دانشگاه یا سیپا را از جلوی تریبون کنده بودند.تا یک فضای سرد و سیاه نشان دهند. البته کت و شلوار خاکستری رییس جمهور هم صحنه را کامل کرده بود. کاش همان کاپشن سفید را می پوشید!
خداوند خواست برغم همه این تدبیر ها و تفتین ها، سخنرانی رییس جمهور فرصت تازه ای برای ایران باشد.علاوه بر بازندگی اسراییل، رییس دانشگاه کلمبیا هم باخت.

سفر جنجالی احمدی نژاد به جای سفر مفید
محمد علی ابطحی
یکی از مهمترین خبرهای جهانی این روزها سفر آقای احمدی نژاد به نیویورک است. در سیاست خارجی وقتی کشوری در انزوا قرار می گیرد، باز کردن فضای سیاسی با سفرهای جنجالی میتواند مفید باشد. این سفرها تبلیغاتی نباید باشند. باید از فرصت اجلاس سالانه ی سازمان ملل بهره برد و روابط تخریب شده با دنیا را در مذاکره با رهبران و نمایندگان دولتها ترمیم کرد. سفر به سازمان ملل به جای آن که برای تبلیغات باشد باید برای گفت و گوی دیپلماتیک به نفع مردم ایران باشد و در پایان سفر خبر خوش رفع شدن خطر حمله و تحریم را به ملت بگوید؛ والا وقتی آقای احمدی نژاد در روستاهای زاهدان مسئله ی هولوکاست را مطرح کرد، بی آنکه سفری بکند در همه ی رسانه های جهان این موضع گیری مطرح شد چون کار تبلیغاتی بود. متأسفانه آقای احمدی نژاد به جای پی گیری مسائل حاد کشورمان و تصحیح روابط ایران با رهبران دنیا، سفرش را تبلیغاتی کرد و در مقابل حجم قدرت رسانه ای مخالفانش مورد اهانت بی ادبانه و بیرحمانه قرار گرفت. این اهانت ها، اهانت به مردم ایران بود. در این سفر به دلیل تقاضای بازدید از محل برج های دوقلوی منفجر شده، شهردار نیویورک بدترین فحاشی ها را به صورت علنی نثار رئیس جمهور کشورمان کرد. در یک کار خارج از عرف دیگر، رئیس دانشگاه کلمبیا نیز در سخنرانی قبل از شروع و در حضور آقای احمدی نژاد نیز بدترین تعبیرات اهانت آمیز را به رئیس جمهور انجام داد. اینها افراد مسئولند. تظاهرات اپوزوسیون نبود. انتظاری که ملت از آقای رئیس جمهور دارد این است که خودش را در معرض این اهانت ها قرار ندهد تا این اهانت ها به ملت ایران صورت نگیرد. ما در کشور خودمان میگوئیم و خودمان هم لذت می بریم اما در دنیا مواضع سیاسی با نگاه دیگری ارزیابی می شود. کاش مشاوران آقای احمدی نژاد، ایشان را در برنامه ریزی اجرائی سفر و سخنانی که در پاسخ سئوالات باید می گفتند کمک می کردند. جنجالی بودن یک سفر مشکلی را از ملت حل نمی کند. مردم از رئیس حمهور توقع دارند در این سفر ها مشکلات سیاسی و اقتصادی شان را حل کند.